در ابتدا بايد گفت كه آنچه كه در بعضي آيات قرآن و روايات منقول از اهل بيت (ع) آمده است وسعت و گستردگي و سبقت رحمت الهي نسبت به غضب خداوند است نه غلبه رحمت بر غضب، و ما در قرآن و يا كتب روايي شيعه عبارتي كه در آن به غلبه رحمت الهي بر غضب خداوند اشاره شده باشد نيافتيم؛ خداوند در آياتي از قرآن از وسعت و گستردگي رحمت اش سخن گفته است چنانچه مي فرمايد:
« قالَ عَذابي‏ أُصيبُ بِهِ مَنْ أَشاءُ وَ رَحْمَتي‏ وَسِعَتْ كُلَّ شَيْ‏ء؛‏(1) (خداوند در برابر اين تقاضا، به موسى) گفت:« مجازاتم را به هر كس بخواهم مى‏رسانم و رحمتم همه چيز را فراگرفته »، و در آيه ديگري مي فرمايد: رَبَّنا وَسِعْتَ كُلَّ شَيْ‏ءٍ رَحْمَةً وَ عِلْماً فَاغْفِرْ لِلَّذينَ تابُوا وَ اتَّبَعُوا سَبيلَكَ وَ قِهِمْ عَذابَ الْجَحيم‏؛ (2)پروردگارا! رحمت و علم تو همه چيز را فراگرفته است پس كسانى را كه توبه كرده و راه تو را پيروى مى‏كنند بيامرز، و آنان را از عذاب دوزخ نگاه دار.
و نيز روايات و ادعيه زيادي است كه در آنها سخن از سبقت رحمت خداوند بر غضب الهي است به عنوان مثال در روايتي از امام صادق (ع) آمده است كه خداوند خطاب به پيامبران مي فرمايد: قُلْ لَهُمْ إِنَّ رَحْمَتِي سَبَقَتْ غَضَبِي فَلَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَتِي،(3) به آنان بگو رحمت من بر غضبم سبقت دارد و از رحمت من مايوس نشويد.
و نيز در روايتي ديگر آمده است: يَا أُمَّةَ مُحَمَّدٍ إِنَّ رَحْمَتِي سَبَقَتْ غَضَبِي أَعْطَيْتُكُمْ قَبْلَ أَنْ تَسْأَلُونِي وَ غَفَرْتُ لَكُمْ قَبْلَ أَنْ تَسْتَغْفِرُونِي و…(4)اي امت محمد(ص)، رحمتم بر غضبم سبقت گرفته است به شما عطا مي كنم قبل از آن كه از من بخواهيد و مي بخشم شما را قبل از آن كه استغفار كنيدو…

 یَا حَبِیبَ مَنْ لا حَبِیبَ لَهُ

یَا طَبِیبَ مَنْ لا طَبِیبَ لَهُ

یَا مُجِیبَ مَنْ لا مُجِیبَ لَهُ

یَا شَفِیقَ مَنْ لا شَفِیقَ لَهُ

یَا رَفِیقَ مَنْ لا رَفِیقَ لَهُ

یَا مُغِیثَ مَنْ لا مُغِیثَ لَهُ

یَا دَلِیلَ مَنْ لا دَلِیلَ لَهُ

یَا أَنِیسَ مَنْ لا أَنِیسَ لَهُ

یَا رَاحِمَ مَنْ لا رَاحِمَ لَهُ

یَا صَاحِبَ مَنْ لا صَاحِبَ لَهُ

سُبْحانَکَ یا لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ خَلِّصْنا مِنَ النّارِ یا رَبِّ

اى دوست آنکس که دوستى ندارد

اى طبیب آن کس که طبیبى ندارد

اى پاسخ ده آن کس که پاسخ ده ندارد

اى یار دلسوز آن کس که دلسوزى ندارد

اى رفیق آن کس که رفیق ندارد

اى فریادرس آن کس که فریادرسى ندارد

اى راهنماى آنکه راهنمایى ندارد

اى مونس آنکس که مونسى ندارد

اى ترحم کننده آن کس که ترحم کننده اى ندارد

اى همدم آن کس که همدمى ندارد

منزهى تو اى که نیست معبودى جز تو فریاد فریاد بِرَهان ما را از آتش

بی خودی پرسه زدیم،

صبحمان شب بشود.

بی خودی حرص زدیم،

سهممان کم نشود.

ما خدا را با خود،

سر دعوا بردیم

و قسم ها خوردیم.

ما به هم بد کردیم،

ما به هم بد گفتیم،

ما حقیقت ها را

زیر پا له کردیم.

و چقدر حظ بردیم،

که زرنگی کردیم.

از شما می پرسم:

ما که را گول زدیم؟

یا هادی (ع)

بال كسي به اوج هوايت نمي رسد

حتي ملك به گرد دعايت نمي رسد

دسـتاي آسمان به بلنـداي آسمان

بر خاك ريشه هاي عبايت نمي رسد